Acht dagen, twee tentjes, een rugzak vol zand en een brander die nét genoeg gas had voor de laatste koffie. Zo trokken Chris & Andy eind oktober over de Fishermen’s Trail, van Porto Covo tot Lagos. Ze kampeerden onderweg zoveel mogelijk, kozen af en toe een guesthouse en sloten de tocht af in een hotel. Hier delen ze hun ervaring, want kamperen op de Fishermen’s Trail vraagt nét wat voorbereiding, maar geeft ook de mooiste vrijheid die je onderweg kunt voelen.
Waarom kamperen op de Fishermen’s Trail?
Voordat we Chris en & Andu laten vertellen over hun ervaring, willen we benadrukken dat wildkamperen op de Fishermens Trail verboden is. Je mag niet zomaar overal je tentje neerzetten en dat is dus ook niet wat de heren gedaan hebben. Kamperen op de Fishermens trail is zeker mogelijk en hier lees je over hoe Chris & Andy het hebben aangepakt:
Kamperen langs de Portugese kust is niet alleen een budgetvriendelijke keuze, het maakt het avontuur ook completer. Je hoort de zee nog ruisen als je je lichtgewicht slaapzak dichttrekt en ruikt het zout in de lucht bij het opstaan.
Chris en Andy liepen de volledige trail in acht dagen. Vijf nachten brachten ze door op campings, twee in een guesthouse en één in een hotel in Lagos.
Hun conclusie? Kamperen is absoluut haalbaar, maar een beetje planning helpt.
Waar kun je kamperen langs de Fishermen’s Trail?
De route van Porto Covo naar Lagos telt genoeg officiële campings, al liggen ze niet allemaal precies op het einde van een etappe. Dit was hun schema:
- Porto Covo → Camping Mahao (eerste nacht)
- Almograve → Camping Carvalhal
- Aljezur → Camping Serrao
- Carrapateira → geen camping direct, wel accommodaties
- Sagres → Orbitur Sagres
- Salema → Ecocamp Salema
- Lagos → hotel
Sommige dagen waren wat langer (boven de 30 kilometer), zeker bij de binnenlandse trajecten, maar alles bleef goed te doen. De campings waren eind oktober nog open, al waren sommige al rustig of deels gesloten.
Wildkamperen is officieel niet toegestaan in Portugal, maar de meeste wandelaars die kamperen houden zich aan de campings of kiezen uitzonderlijk een discreet plekje.
Gasblikjes: neem ze slim mee
Voor kampeerders die koken onderweg: gasblikjes zijn lastig te vinden. Chris & Andy probeerden vooraf een klein 230g-blikje te reserveren bij Decathlon Oriente in Lissabon (dicht bij busstation Sete Rios), maar dat lukte niet.
Bij aankomst waren alleen grote 440g-bussen beschikbaar.
Onderweg kwamen ze nog maar één plek tegen met kleine blikjes: Salema Ecocamp, waar ze 230g-schroefblikjes verkochten. In Lagos zagen ze toevallig nog een outdoorwinkel, maar die bleek vooral surfkleding te hebben.
Hun tip: koop je gas in Lissabon, of reken erop dat je pas tegen het einde van je route iets nieuws vindt. Je kunt ook met de trein of bus naar Portugal reizen, dan kan je het vanaf huis meenemen.
Kamperen in oktober: licht, temperatuur en ritme
Eind oktober is eigenlijk een heerlijke periode om te kamperen op de Fishermen’s Trail. De temperatuur blijft net boven de twintig graden, het weer is meestal stabiel en de campings zijn nog open maar niet druk.
Chris & Andy vertrokken meestal rond acht uur ’s ochtends. Het was toen licht van ongeveer 7.40 tot 19.00 uur (na de klokwisseling iets vroeger). Zo kun je zonder stress lange dagen maken, zeker als je de tent op tijd opzet en nog een biertje of koffie wilt scoren in het dichtstbijzijnde dorp.
Met één liter water per persoon per keer kwamen ze goed weg, al zijn er onderweg genoeg cafés en kleine bars. In de zomer is twee liter wel verstandig.
Over zand, sokken en geduld
Iedereen die kampeert of loopt op de Fishermen’s Trail leert hetzelfde: zand komt overal.
Chris & Andy liepen zonder gaiters, maar schudden hun schoenen een paar keer per dag leeg. Elke avond ging de sokkenwas nog een keer door de handen. En eerlijk? Het stoorde niet eens. Zand hoort erbij, net als zout haar en zonverbrande neuzen.
De mooiste (en zwaarste) dagen
De eerste etappes tussen Porto Covo en Almograve vonden ze het mooist: pure kustlijn, hoge kliffen en nauwelijks bebouwing.
Ook na Sagres werd het weer spectaculair, met ruige uitzichten en dat gevoel van het einde van de wereld.
De dagen daartussen, zeker het binnenlandse stuk tussen Rogil en Serrao, waren minder inspirerend. Veel zand, weinig zeezicht en eindeloze paden door eucalyptus.
Hun oplossing: af en toe een stukje afsnijden of de historische route volgen. Zo liepen ze bijvoorbeeld niet helemaal naar Odeceixe en terug, maar staken de rivier bij het strand over, water tot heuphoogte, maar een kleine overwinning waard.
Waarom ze het iedereen aanraden
Hoewel Chris & Andy normaal liever in de bergen lopen en graag wildkamperen, waren ze blij dat ze deze tocht deden. De Fishermen’s Trail gaf hen dat gevoel van vrijheid dat je alleen ervaart als je alles zelf draagt, kookt en slaapt waar de zon ondergaat.
Of zoals Chris het samenvatte bij aankomst in Lagos:
“Ik had zand in mijn schoenen, zout in mijn haar en een glimlach die er drie dagen niet meer afging.”
Praktische tips voor kamperen op de Fishermen’s Trail
- Neem gas mee uit Lissabon – vooral als je een kleine brander gebruikt.
- Check openingstijden van campings – na half oktober sluiten sommige vroeg.
- Plan lange dagen slim – sommige campings liggen niet direct op het einde van de etappe.
- Zand? Hoort erbij. Gaiters zijn niet per se nodig, alleen wat geduld.
- Respecteer de regels. Wildkamperen is officieel verboden.
